Διαβάζεται σε: 3 λεπτά
Η ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ
Αφού λοιπόν είδαμε τους λόγους που πρέπει να έχεις έναν συνέταιρο στο ξεκίνημά σου, και αφού είδαμε και όλους τους λόγους που δεν πρέπει, ας πάμε να δούμε τι θα χρειαστεί να προσέξουμε εφόσον έχουμε καταλήξει ότι ένας ταιριαστός συνέταιρος είναι απαραίτητος. Ένας λιγότερο ταιριαστός, είναι καταστροφή.
Τι προσέχουμε:
-
Συμβατότητα: αν είμαι καλός στα λογιστικά, αυτός πρέπει να είναι καλός στις πωλήσεις. Αν αυτός είναι καλός στο marketing, εγώ θα πρέπει να είμαι καλός στον δημιουργία προϊόντος και στον έλεγχο. Νομίζω το κατάλαβες.Σε καμία περίπτωση όμως δύο καλοί σε ένα τομέα δεν πρέπει να συνεργαστούν. Αν πχ. και οι δύο έχετε entrepreneur mindset δεν πρέπει να συνεργαστείτε. Οι καθημερινές ανάγκες ρόλων που θα χρειαστεί να καλύψετε εσείς οι δύο από την αρχή δεν θα μπορέσουν να καλυφθούν όταν δύο άνθρωποι είναι καλοί στους ίδιους ρόλους. Και ας μην ξεχνάμε το “εγώ”, όπου κάποια στιγμή θα βγει έξω και θα ζητάει να επιβληθεί στο εγώ του άλλου.
-
Καθορισμός ρόλων με οργανόγραμμα: ασχέτως αν στην αρχή και οι δύο έχετε όλους τους ρόλους, πρέπει να καταγράψετε την κάθε θέση ξεχωριστά σαν να ήταν να προσλάβετε άλλους να τις καλύψουν. Δεν έχει σημασία αν ο καθένας σας πάρει από 10 ρόλους σε αυτή τη φάση. Είναι απαραίτητο όμως να γίνει, ώστε να γνωρίζει ο καθένας τι πρέπει να κάνει και τι σημαίνει αν δεν το κάνει.
-
Διάθεση χρόνου και ενέργειας: σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι σαφές αν θα εργάζεστε πλήρως και οι δύο ή κάποιος από εσάς μπορεί να διαθέσει λιγότερο χρόνο. Αν συμβαίνει αυτό, τότε αυτός που θα εργάζεται λιγότερο σαφώς θα πρέπει να αμείβεται λιγότερο. Αν δεν έχει προβλεφθεί κάποιος μισθός εξαρχής, τότε αυτός που εργάζεται πλήρως θα πρέπει να λάβει μεγαλύτερο ποσοστό (sweat equity) ακόμη και αν η οικονομική του συμμετοχή είναι ίδια.
-
Κοινό όραμα: είναι απολύτως απαραίτητο να έχετε κοινό όραμα της “επόμενης ημέρας”, ακόμη και αν αυτή είναι σε 5 χρόνια. Αν δεν καταλήξετε ότι έχετε την ίδια οπτική από την αρχή, τότε μην περιμένεις ότι θα συγκλίνετε αργότερα. Ο ένας θα τραβάει την επιχείρηση στο Νότο και ο άλλος στο Βορρά. Χάος.
-
Οικονομικές αντοχές: αφού έχετε αποφασίσει τους ρόλους του καθενός, και έχετε καταλήξει στην αμοιβή εργασίας για τον καθένα, το επόμενο βήμα είναι να βάλετε κάτω τα οικονομικά σας. Οι ανάγκες για τον καθένα είναι πάντα διαφορετικές αλλά τα οικονομικά της επιχείρησης είναι κοινά. Ποτέ μη συγχέετε μία νομική οντότητα (επιχείρηση) με ένα φυσικό πρόσωπο (εσείς). Σε αυτή τη φάση είναι απαραίτητο να υπολογίσετε ότι αν αρχικά το πλάνο δεν πάει έτσι όπως υπολογίζατε (hint: ποτέ δεν πάει), τότε πρέπει να ορίσετε με πόσα χρήματα ο καθένας θα μπορέσει να ενισχύσει την επιχείρηση αν χρειαστεί, και αντίστοιχα να κερδίσετε ή να χάσετε μερίδιο. Κάτι σαν Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου αλλά σε μικρότερη κλίμακα και γραφειοκρατία.
-
Exit plan: Τέλος, πρέπει να συμφωνήσετε τι θα γίνει στην περίπτωση που κάποιος από εσάς θελήσει να αποχωρήσει τελείως από την επιχείρηση. Αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να επιβληθεί το δικαίωμα προτίμησης στους βασικούς μετόχους (εσάς δλδ.) το οποίο σημαίνει ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να πουλήσει το μερίδιο του σε κάποιον τρίτο, αν πρώτα δεν έχει δοθεί στον άλλο η πρόθεση πώλησης. Αν αρνηθεί, τότε μόνο μπορεί να στραφεί σε άλλον αγοραστή.
Κάτι τελευταίο και πάρα πολύ βασικό. Όταν είστε δύο που παίρνετε αποφάσεις, η δημοκρατία βραχυκυκλώνεται. Σε μεγάλες αποφάσεις όταν δύο μέρη έχουν από 50%, και υπάρξει μία διαφωνία, τότε καμία απόφαση δεν μπορεί να παρθεί. Κι αν κάποιος δεν υποχωρήσει, τότε είναι αρχή του τέλους. Για το λόγο αυτό, εγώ πάντα προτιμώ κάποιος να έχει τουλάχιστον το 51% και ο άλλος το 49%. Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις μεταξύ των δύο, το ξυράφι του Όκκαμ όπου η απλούστερη λύση που είναι συνήθως η πιο σωστή, μας επιβάλει ότι αυτός που θα οριστεί Διαχειριστής -άρα θα έχει και άμεση ευθύνη κατά τρίτων- θα πρέπει να έχει και τις περισσότερες ψήφους. Άρα σε μία διαφωνία, αυτός θα πρέπει να πάρει την ευθύνη και το κόστος της απόφασης και ο άλλος να το δεχτεί και να την εφαρμόσει.
Όπως είπα και στην αρχή του πρώτου μέρους, αν κάποιος ρωτούσε εμένα θα έλεγα ότι ούτε περίπτερο δεν ανοίγω, αν δεν το κάνω μαζί με κάποιον άλλον.
Ωστόσο, ο άλλος που θα επέλεγα θα έφτιαχνε ή θα χάλαγε την επιχείρησή μου. Και για αυτό το λόγο, η επιλογή του συνεταίρου ίσως θα έπρεπε να είναι πιο χρονοβόρα διαδικασία ακόμη και από το αρχικό στήσιμο της επιχείρησης. Και το πιο στιβαρό, όμορφο κτίριο να φτιάξεις, αν το οικόπεδο ανήκει σε άλλον που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει σε αυτό, τότε θα πρέπει να έχεις υπολογίσει τα πάντα πριν ξεκινήσεις να σκάβεις.
Εδώ είναι από τις λίγες φορές που η “τύχη δεν ευνοεί τους τολμηρούς”, αλλά μόνο τους αναλυτικούς και τους ξεκάθαρους.
Σε κάθε περίπτωση, καλή τύχη!